Ad Space
கரகாட்டம் இரண்டு வகைப்படும். அவை:
'களரி கட்டுதல்' என்பது சிலம்பாட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகும். இது சிலம்பம் ஆடுவதற்கு முன், ஆட்டத்திற்கான எல்லையை வரையறுப்பதையும், ஆட்டத்தைத் தொடங்குவதற்கான ஒரு சடங்கையும் குறிக்கிறது.
சிலப்பதிகாரம், திருவாசகம் மற்றும் அருணாசலக் கவிராயரின் 'இராம நாடகக் கீர்த்தனை' போன்ற இலக்கியங்களில் தெருக்கூத்து பற்றிய செய்திகளும், அதற்கான குறிப்புகளும் காணப்படுகின்றன.
வில்லுப்பாட்டு என்பது ஒரு நாட்டுப்புறக் கலையாகும். இதில், ஒரு பெரிய வில்லை முக்கிய இசைக் கருவியாகப் பயன்படுத்தி, அதனுடன் குடம், உடுக்கு, தாளம் போன்ற துணைக் கருவிகளை இசைத்து, ஒரு கதையை (பெரும்பாலும் தெய்வக் கதைகள்) இசையோடு சொல்லும் வடிவத்தில் நிகழ்த்தப்படும்.
தோல்பாவைக் கூத்து என்பது ஒரு நிழல் பொம்மலாட்டக் (Shadow Puppetry) கலையாகும். இதில், பதப்படுத்தப்பட்ட ஆட்டுத் தோலால் செய்யப்பட்ட வண்ணமயமான பொம்மைகளை (பாவைகளை), ஒரு வெள்ளை திரைக்குப் பின்னால் வைத்து, விளக்கின் ஒளியில் அசைத்து, கதை சொல்லும் கலையாகும்.
சிலம்பம் என்பது கம்பு (Silam) சுழற்றுவதை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு பழந்தமிழர் தற்காப்புக் கலை மற்றும் வீர விளையாட்டு ஆகும்.
கணியான் கூத்து பொதுவாக சுடலை மாடன், முத்தாரம்மன், மற்றும் இசக்கியம்மன் போன்ற நாட்டுப்புறத் தெய்வங்களின் கோயில் திருவிழாக்களில், குறிப்பாக திருநெல்வேலி, தூத்துக்குடி, மற்றும் கன்னியாகுமரி மாவட்டங்களில் ஆடப்படுகிறது.
கரகாட்டம், சங்க இலக்கியங்களில் 'குடக் கூத்து' என்று அழைக்கப்படுகிறது.
பழந்தமிழர் மகளிர் விளையாடிய விளையாட்டுகளில் சில: தாயம், பல்லாங்குழி, கழங்காடுதல் (அம்மானை), ஊசல் (ஊஞ்சல் ஆடுதல்), மற்றும் வண்டல் (சிறு வீடு கட்டி விளையாடுதல்).
Ad Space